E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 08:46:52

W bezwietrznym dniu zawisł dzwonów ton,
śpiewa anielski chór - w oczach słońce
w słowach święty hymn.
 
Mogłabym tak iść z Tobą, trzymać za rękę -
nie ważne dokąd, lecz tą samą drogą.
Stąpać po kwiecistych kobiercach -
są takie świeże, pachnące i piękne.
 
Tuż, tuż za baldachimem, jestem taka mała,
prawie niewidoczna.
W ustach niosę wodę, w dłoniach nadzieję
a wiarę mam tak przejrzystą, że zstąpiłeś na ziemię.
 
To nie spoufałość, ani próżność moja
boś mnie dotknął i ocalił,
więc czemu miałabym nie chwalić?
 
Przy ołtarzu zadrżałam, jak liśćmi brzoza,
wstydliwa to tajemnica, którą zna każdy –
bo nie ważne jest w co się wierzy,
lecz ważne co jest pewne.
 
Miłość do świata, ludzi i Boga.
 
Lubaczów, 6 czerwca 2012.
©BaMa
/wiersz z jednego z moich tomiku/